De vrolijke noten van de Pretclub
Wat een avond vol zorgvuldig voorbereide klassieke muziek zou worden (ik schrijf dit hard lachend, want als er iets is wat Gerard niet doet, is het voorbereiden. Wat overigens zijn kracht is), werd een avond van bijzondere ontdekkingen en ontmoetingen.
De definitie van Klassieke Muziek
De avond begon zoals gewoonlijk, met een kop koffie en de dosis humor die we gewend zijn met deze groep. We hadden allemaal onze openheid en nieuwsgierigheid meegebracht en Gerard zou vooral mij wel even uitleggen dat de duit die ik in het klassieke zakje had willen doen met een werkelijk prachtig pianostuk van een jonge Canadese componist, helemaal geen klassieke muziek was. Ik had van tevoren al helemaal bedacht hoe ik het beste kon uitleggen waarom de muziek me zo raakt, namelijk omdat het zo puur en echt is, maar nog voordat de harde kern van de Klassieke Muziek Club binnen was, had ie me dus al van de illusie afgeholpen dat het überhaupt onder de noemer Klassieke Muziek viel. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt! Want wat is dan precies de definitie van “Klassieke Muziek”?
Een andere wending
Nou, dat was dus precies waar ik deze avond niet achterkwam. Want een van de mooiste dingen van het leven, is dat het loopt zoals het moet lopen en zelden zoals je verwacht. Waar klassieke muziek het vermogen heeft om emoties op te roepen, geesten te verheffen en harten te raken, gebeurde precies dat, maar dan zonder de klassieke muziek. Dat is toch fantastisch?
Het regende kwartjes
Terwijl we van de koffie en thee genoten en hartelijk moesten lachen om grappige verhalen uit het dagelijks leven, begonnen we als vanzelf te praten over loslaten, hoe we allemaal één zijn en hoe een oordeel over een ander eigenlijk stiekem altijd een oordeel over onszelf is. De deur werd geopend naar diepgaande gesprekken over persoonlijke groei, ontdekking en ontwikkeling. We hebben verhalen met elkaar gedeeld over momenten waarop we vastzaten, belemmerd door angsten en oordelen. En daar waar we normaal gesproken inmiddels ondergedompeld zouden zitten in de noten van Beethoven, Schubert, Bach en Chopin (en vooral niet in die van een jonge Canadese componist… want dat is geen klassieke muziek en ik weet nog steeds niet waarom), werden we nu verrijkt door elkaars verhalen, vragen en overdenkingen. En gaandeweg het gesprek regende het kwartjes voor velen van ons.
Onbevangenheid is het sleutelwoord
Een van de meest inspirerende momenten van de avond was voor mij toen ik door de openhartigheid van een ander inzag hoe onbevangenheid het sleutelwoord is voor échte ontdekking en groei. Gewoon doen! Onbeschaamd jezelf zijn. En dat dat gewoon kan! Hoe heerlijk is dat? Het was een mooie eyeopener voor ons allemaal, want wie wordt er niet meegesleept door de verwachtingen van de maatschappij in het “normale leven”.
Versneld ontdekken
De gesprekken gaven ons de gelegenheid om elkaar beter te leren kennen en te begrijpen, en we kwamen tot het besef dat groei en ontdekking versneld worden als je met elkaar in dit soort gesprekken belandt. Want dat is wat er gebeurde, we belandden erin. Hoewel de klassieke muziek op de achtergrond wel fungeerde als de soundtrack van onze avond, raakte deze avond niet de muziek, maar onze gesprekken ons tot diep in de ziel.
Bedtijd
Toen de avond ten einde liep en Gerard ons vriendelijk doch dringend verzocht het etablissement te verlaten omdat het bijna zijn bedtijd was, voelden we ons geïnspireerd en verrijkt. Gelukkig staat er over drie weken weer een Klassieke Muziek avond gepland waar vriendschap, diepgaande gesprekken en deze keer hopelijk wél daadwerkelijk klassieke muziek wederom samenkomen. Zal ik dan toch eindelijk gaan leren wat nou de definitie van klassieke muziek is..? Ik heb ondertussen die fijne pianomuziek van die jonge Canadese componist die geen klassieke muziek maakt op de achtergrond en ik geniet.
